Chciałbym zatrzymać ten stan kiedy w Ciebie wierzę. Teraz, gdy nie potrafię sobie wyobrazić, że ta przeogromna gra platformowa istnieje tylko w czyjejś wyobraźni, gdy to wszystko wydaje się być nadrzeczywiste. Teraz gdy nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie, po tym gdy uświadomiłem sobie moc jaką dajesz mi każdego dnia. Tę moc, którą mogę nauczyć się wykorzystywać w pełni tylko dzieki Tobie choc tak naprawdę, ja - więzień trzech wymiarów nie potrafię sobie wyobrazić pełni czegoś co nieskończone, np. tego, że świat osadzony we wszechświecie też jest gdzieś i to "gdzies" jest również gdzieś i tak w niewyobrażalną nieskończoność. Czy w obliczu tak wielkiej niewiedzy wogóle mamy prawo wątpić w cokolwiek? Czy mamy prawo próbowac pojąć cos wyłącznie rozumem? Zastanawiamy sie nad faktem istnienia innych światów we wszechświecie ale.. czy zastanawialiśmy sie kiedyś jakie jest prawdopodobieństwo istnienia innych wszechświatów? Dlaczego stawiamy siebie na piedestale? Dlaczego wydaje nam się, że jesteśmy najważniejsi i że wszystko już wiemy, umiemy.. Człowiek jako wielkie nic w obiczu wielkości wszystkiego. My! Tak niezwykle mali bo nie potrafimy nawet do końca powiedzieć jak działamy, funkcjonujemy. Nie wiemy prawie nic o sobie. Potrafimy tylko powiedzieć jak i czym jesteśmy zasilani ale kto z nas wie dlaczego i jak myśli? Co sprawia, że niektórzy zostają magistrami, profesorami, doktorami a inni.. Teraz sobie wyobraź, że prawdopodobnie był człowiek, który posiadł taką wiedzę i mógł Ci to wszystko powiedzieć gdybyś tylko chciał. Mógł ale.. zabiłeś go.. zabiłeś go i zabijasz wciąż, na okrągło, bez przerwy, każdego dnia.. Nie wiesz jak funkcjonuje, jak działa świat, jak to się dzieje, że jesteś, skąd się wziął wszechświat ale TY przekorny człowieku JESTEŚ PEWNY, że BOGA NIE MA! Jakże głupi jesteśmy my wszyscy.. pozdrawiam